شبکه روابط
وقتی اولین بار ابونشمی و همسرش در بالیکسیر از اتوبوس پیاده شدند، هیچ کسی را نمی‌شناختند. آنها نه زبان بلد بودند و نه هم میدانستند کجا بروند. سه سال بعد وقتی تلفن نشمی با خوردن زنگ به لرزه درآمد؛ خانواده جدیدی به این شهر ترکیه رسیده بود و در موقعیت مشابه سه سال پیش آنان قرار داشتند.
اما برای این خانواده جدید منبع در دسترس بود: شبکه ای از هزاران مهاجر که زمانی در موقعیت آنها قرار داشتند. نشمی پس از تلاش برای جا به جایی و پیدا کردن کار، با ایجاد کردن گروه فیس بوک به نام “عربهای بالیکسیر” شبکه ای اجتماعی برای پناهندگان این شهر بوجود آورد.
شهر بالیکسیر که یکی از شهرهای تعین شده برای پناهجویان است، مرکز استان و دارای صنعت تولید میباشد. این شهر مکانی امن برای پناهندگان برای زندگی و فرصتی برای فرستادن فرزندان خود به مدرسه ارائه می دهد، اما هیچ راهی برای برآورده کردن اهداف شان وجود ندارد. نشمی می گوید ، فرصت های کمی برای کار قانونی وجود دارد و بسیاری از صاحبخانه ها به پناهندگان خانه اجاره نمی دهند ، زیرا آنها به دلیل عدم پرداخت اجاره شهرت پیدا کرده اند.
بسیاری از پناهجویان در اینجا مشغول کار در کارهای غیررسمی اند؛ یعنی اینکه ساعات طولانی را در بدل کم‌ترین مزد کار میکنند. عراقی‌ها و سایر مهاجرین در بالیکسیر به سختی میتوانند غذا، زغال سنگ برای بخاری و کتاب مدرسه برای فرزندان خود تهیه کنند. تنها پشتیبانی آنها پناهندگان دیگر است.
نشمی میگوید: وقتی من در سال 2015 به این شهر آمدم، تمام پناهندگان از یکدیگر نفرت داشتند، هیچکسی دیگری را کمک نمیکرد، من دوست داشتم مردم را کمک کنم، به همین خاطر این گروه را ایجاد کردم.
گروه “عربهای بالیکسیر” اکنون بیش از 3900 عضو دارد و روزانه تا 20 پُست در صفحه آن گذاشته میشود. هرکس نیازمندی هایش را از طریق این صفحه درخواست میکند و دیگران به فراهم کردن آن نیازمندی ها؛ مانند، مبل، تخت خواب، تشک، تلویزیون، اجاق گاز می‌پردازند و نشمی هم آنها را به نیازمندان می رساند.
شاید نشمی دیگر پلیس نباشد، اما وقتی به او نگاه کنید متوجه میشود که او در گذشته پلیس بوده است. همیشه احساسات خود را تحت کنترل دارد، عینک آفتابی خلبانی، کت چرمی نیز برتن میکند. وقتی گروه داعش شهر محل سکونت نشمی را اشغال کرد، او در نیروی پلیس عراق به درجه سروانی رسیده بود. او می گوید که او شروع به تهیه و فرستادن اطلاعات برای نیروهای دولتی کرد اما بعد از اینکه داعش متوجه شد و برای دستگریش جایزه تعین کرد مجبور به فرار شد.
پناهندگان در بالیکسیر ترکیبی از مذاهب مسیحی ، سنی و شیعه اند. نشمی با ترس از وجود هواداران داعش در بین آنها ، هویت واقعی خود را مخفی نگه می دارد. نام آنلاین عمومی وی “James Smith” است ، اما به خاطر کار او در گروه “عرب های بالیکسیر” ، کاری که فارغ از دین همه از آن استقبال می کنند، او را به نام “ابو نشمی ( در عربی به معنی : کسی که اهمیت می دهد )” مشهور ساخته است.
به گفته نشمی:”رسانه های اجتماعی بهترین راه برای کمک به دیگران است. رایگان است ، ساده است و به راحتی میتوانید افراد را به هم وصل کنید.” ایجاد این گروه با الهام از گروه فیس بوک “Refugee Buddy Network”، که یک گروه بین المللی است که داوطلبان غربی را به پناهندگان و پناهجویان در سراسر جهان وصل می کند، به وجود آمده است. این گروه بیش از 35000 عضو دارد ، از جمله وکلای مدافع حقوق بشر و کارمندان امداد ، که به پست های پناهندگان نیازمند کمک پاسخ می دهند. حمایت می تواند از قانونی تا عاطفی متغیر باشد ، جایی که گاه به پناهندگان “دوست” تعین میشود.
سرنا ماتر، داوطلب کانادایی در گروه “Refugee Buddy Network”، که چندین دوست پناهنده دارد و همیشه در مسیر راه پناهندگی با آنها در تماس بوده و همیشه به آنها کمک های مالی میفرستد، می گوید: “گاهی اوقات تنها چیزی که آنها نیاز دارند این است که کسی با آنها صحبت کند ، دانستن اینکه کسی در جهان به آنها اهمیت میدهد مهم است.”
نشمی به عنوان ادمین گروه کار می کند ، پست ها را ترجمه می کند ، برسی میکند که آیا درخواست پناهنده برای کمک معتبر است یا خیر، و سایرداوطلبان را درهمکاری با “دوستان” کمک میکند. کارهای او در این گروه توجه خانم ماتر را به خود جلب کرده است. او یک نویسنده و بازاریاب دیجیتالی است که مهارت های پژوهشی خود را برای کمک به پناهندگان در اوقات فراغت خود اختصاص می دهد. در حالی که نشمی در چند مورد به او کمک کرد ، وی همچنین دیدگاهی را در مورد چنین پرونده های ارائه داد که فقط یک پناهنده که در گذشته پلیس بوده می توانست ارائه بدهد. بنابراین وقتی ماتر فرصتی یافت تا به طور خصوصی سپانسر یک پناهنده شود تا به کانادا بیاید، او دقیقاً می دانست که چه کسی را حمایت کند.
او می گوید: “او همیشه به دیگران كمك میکند و من می خواهم به او كمك كنم.”
مشکل این است که هنوز نشمی از نظر قانونی به عنوان پناهنده شناخته نشده است. وقتی شخصی وارد یک کشور می شود . درخواست پناهندگی میکند، تا زمانی که UNHCR با آنها مصاحبه کند و درخواست او را برسی کند، به عنوان پناهجو در نظر گرفته می شود. اگر درخواست آنها معتبر شمرده شود برای آنها سندی پناهندگی داده میشود. در بیشتر موارد این سند برای درخواست سپانسر مالی و یا اسکان مجدد مورد نیاز است. اما در ترکیه، هجوم بیش از حد مهاجران این روند را کند کرده است.
با در نظرداشت این شرایط، کانادا پذیرش عراقی ها و سوری هایی را که دارای پزیرش رسمی پناهندگی نیستند اما سپانسر خصوصی دارند، پذیرفته است. در دسامبر سال 2016، اعلام شد که تنها هزار نفردیگر تحت این شرایط استثنایی قرار خواهند گرفته و در کانادا پذیرفته خواهند شد. ماتر 110 صفحه مدارک و درخواست را در اسرع وقت ممکن فراهم کرد، اما پاسخ دولت کانادا حدود یک ماه بعد رسید، آنها سهمیه را از دست دادند. اکنون، این بسته در یک صندوق در ونکوور و نشمی هنوز در بالکیسیر هست.
نشمی میگوید: “از آن زمان، سه سال گذشته و من هنوز هم به عنوان پناهنده پذیرفته نشده ام.” او یک بار با UNHCR مصاحبه کرده و برایش گفته شده است که باید منتظر مصاحبه بعدی باشد، که این مصاحبه هم به ماه مارس سال 2022 تنظیم شده است. اما به گفته ابراهیم وورگون کاوالک، هماهنگ کننده کل انجمن همبستگی با پناهجویان و مهاجران، این مصاحبه ممکن است هرگز اتفاق نیفتد. او میگوید: “این روند برای عراقی ها به حالت تعلیق در آمده است. ما می دانیم که آنها هرگز توسط UNHCR دعوت نخواهند شد، زیرا، مصاحبه با 150000 نفرغیرممکن است. “
UNHCR این ادعاها را رد می کند و می گوید که درخواستها نه بر اساس قومیت بلکه براساس نیازمندی و آسیب پذیری ارزیابی می شوند. وقتی در مورد نشمی از آنها پرسیدیم، که قبولی درخواست پناهندگی وی به او اجازه خواهد داد که بدون کمک اسکان مجدد از UNHCR از کشور و سیستم آنها خارج شود، جواب آنها همان بود.
سخنگوی رسانه ای UNHCR ، سلین اونال می گوید: “ما معیار آسیب پذیری را در نظر میگریم و زمان می برد.” او می افزاید: “آنها همچنین می توانند در اینجا زندگی کنند”.
این باعث می شود بیشتر عراقی ها در بالیکسیردو گزینه قانونی داشته باشند: به طورهمیشه دراین شهر بمانند یا به عراق بازگردند. در مورد نشمی، گزینه اولی تنها انتخاب وی است. او پس از آنکه از خانه اش به قلمرو تحت کنترل دولت فرار کرد، توسط پلیس شیعه بازداشت شده و مدت 56 روز پیش آنان اسیر بود. او تأکید می کند که “عراق امن نیست. من یک افسر پلیس هستم و توسط افسران پلیس مورد شکنجه قرار گرفتم. حتی زمانی که من را دستگیر کردند من درجه افسری خود را با خود داشتم. هیچ جای دیگری نمیتوانم بروم به همین خاطر در ترکیه هستم”.
زندگی غیرقانونی یا قاچاق رفتن به اروپا ایده ای نیست که نشمی در نظر داشته باشد. ترک شهرتعین شده به معنای ترک درخواست پناهندگی و اسکان مجدد است، همچنین کار خطرناکی است. نشمی میگوید: “ به نظر من آینده ای برای افرادی که به طور غیرقانونی به اروپا می روند وجود ندارد. سرانجام آنها بازگردانده می شوند. من نمی خواهم تا با رفتن به اروپا به خودم صدمه برسانم. من صبر خواهم کرد.
اما برای چه مدتی باید صبر کرد، او نمیداند.
درحال حاضر نشمی با گروه “عرب های بالیکسیر” مشغول است، ولی همیشه در فکر کانادا است. نشمی میگوید:” من شوخی میکردم که گروه را به “عربهای کانادا” تغییر میدهم، اما من در گروه باقی خواهم ماند و به کمک ها ادامه میدهم، حتی اگر به کشور دیگری هم بروم”.
